یکی از ابزارهایی که عمدتا به وسیله مدیران سنتی بکار گرفته می شود، تهدید است.  تهدید ممکن است کلامی – رفتاری و یا اداری باشد. تهدید به عدم پرداخت پاداش،  عدم پرداخت اضافه کار، کسر حقوق، اخراج، برکناری از پست و تهدیدهای مشابه.

عموما ما در جامعه با این مفاهیم آشنا هستیم: "گوشش رو می پیچونم"؛  . "اگر ...... بهتره سرکارش حاضر نشه"؛ اگر............... برکنارش می کنم" اخیرا و در جدیدترین تعبیر نیز  “Set is Off” اش می کنم.

چیزی که امروزه متداول شده و غالبا از زبان مدیران سنتی به صورت آزار دهنده ای شنیده می شود.

تهدید معمولا با هدف ترک یک رفتار و یا ایجاد یک رفتار جدید ممکن است بکار گرفته شود.

در چه وضعیتی مدیران به تهدید متوسل می شوند؟

·        تهدید از سوی مدیر گویای عدم اعتماد به نفس است. در واقع از توانایی خود در بکارگیری و کارایی سایر روش های مثبت مایوس شده در نتیجه در نهایت به تهدید روی می آورد. بعضی وقت ها نیز ناشی از این است که از نظر مقبولیت در میان زیر دستان دچار عدم اعتماد به نفس است. یعنی فکر می کند زیر دستان او را باور ندارند و تهدید راهی است برای تقویت باور به مدیر.

·        تهدید نشان دهنده استیصال مدیر است. در شرایط تهدید استیصال و ناتوانی را در چهره مدیر به عیان می توان دید.

·        مدیرانی که تهدید می کنند پیش فرضشان در خصوص طرف مقابل این است که طرف مقابل فاقد بلوغ و رشد انسانی و اجتماعی لازم است. زیرا اگر به شعور انسانی و اجتماعی طرف مقابل ایمان داشت، از استدلال، متقاعد سازی، ایجاد انگیزه مثبت و تشویق استفاده می کرد.

·        بکارگیری تهدید در محیط سیاسی بیش از این که با هدف تاثیر گذاری بر زیردستان باشد با هدف متقاعدسازی و تاثیر گذاری بر افکار عمومی است که از این طریق جدیت و قاطعیت خود را به مردم نشان دهند.  این رفتار ظاهرا بر این پیش فرض استوار است که اگر با تهدید حال مدیران گرفته شود، موجب رضایت، خشنودی و رضایت عمومی و مردم می شود. البته تهدید می تواند برای نمایش قدرت در انظار عمومی در میان مردم نیز مورد استفاده قرار گیرد.

رفتار تهدیدآمیز مدیران ممکن است خود ناشی از تهدید مدیران بالاتر باشد. یک مدیر تحقیقر شده و یا مورد تهدید واقع شده در شرایط روانی قرار می گیرد که چاره ای جز تهدید ندارد و یا به صورت انفعالی به تهدید دست می زند.

ویژگی های انسان در عصر کنونی:

برای این که تحلیل بهتری از پیامدهای تهدید ارایه شود، بهتر است شناخت بیشتری از انسان امروزی داشته باشیم. به همین منظور ذیلا به موارد اشاره می شود که به شناخت انسان مدرن از منظر اثرات تهدید کمک می کند.

·        سطح اطلاعات، دانش و بلوغ بالاتر: بدین معنی که اطلاعات و دانش انسان ها د رعصر کنونی که به عنوان عصر اطلاعات شناخته می شود، ارتقا یافته و انسان ها احساس شخصیت، اعتبار و وجهه بیشتری داشته در نتیجه در مقابل تهدید بسیار حساس بوده، و واکنش منفی شان می دهند. در این عصر شکاف بین زیردستان و مافوق کمتر شده؛ انتظارات زیردستان افزایش یافته، استقلال، احترام و آزادی عمل بیشتری را طلب می کنند.

·        ماهیت مسایل و رفتارها از ماهیتی سخت به  واقعیتی نرم تبدیل شده است. در عصری زندگی می کنیم که ماهیت پدیده ها نرم شده است. نفوذ و اهمیت  روز افزون فرهنگ، روش های فرهنگی و انسان مدارانه کارایی روش های سخت را مخدوش ساخته است. در نتیجه تهدید به عنوان یک روش سخت تاریخ مصرف خود را از دست داده است.

·        مردمنشی و زن منشی: جوامع انسانی بر اساس یک روند توسعه ای از یک فرهنگ مردمنشانه فاصله گرفته و به تعبیر برخی صاحب نظران "فرهنگ زن منشانه" در جوامع بشری در حال شکل گیری و توسعه است. به عبارتی احساسات در جامعه توسعه می یابد، افراد روحیه شکننده تر و حساس تری پیدا می کنند و رفتارهای مرذمنشانه و خشن فاقد مقبولیت شده است.

در این شرایط بکارگیری روش های خشن و مردمنشانه مبتنی بر تهدید فاقد کارایی خواهد بود و نه تنها نتیجه بخش نیست بلکه مخرب نیز خواهد بود.

کارکردها، نتایج و پیامدهای تهدید:

·        آسیب دیدن عزت نفس زیردستان: هر تهدیدی به نوعی تحقیر طرف مقابل را به دنبال دارد. تحقیر به عزت نفس افراد شدیدا آسیب می زند و تخریب عزت منجر به شکل گیری رفتارهایی می شود که تناسبی با رفتار جایگاه سازمانی فرد ندارد. او نیز زیردستان را تهدید می کند؛ پرخاش می کند؛ و رفتارهای نابهنجاری از او سر می زند. رفتارهایی که به هیچ وجه از چنین جایگاهی انتظار نمی رود. به عبارتی رفتارهای پرخاشگرانه و تهدید آمیز خود مغلول محیط تهدیدآمیز و پرخاشگرانه است. در نتیجه همینطر این رفتار توسعه یافته و در جامعه فراگیر می شود.

·        ایجاد احساس عدم امنیت: تهدید منجر به ایجاد احساس عدم امنیت شده و موجب می شود کارکنان در قبال مدیریت احساس امنیت خود را از دست بدهند. در نتیجه به رفتارهایی دست بزنند که امنیت خود را حفظ نمایند.

·        احساس تحقیر شدن: افراد تهدید شده احساس تحقیر شدن از سوی مدیر ارشد کرده و از این بایت آسیب

می بینند و این احساس می تواند به ایجاد نفرت در زیردستان شود.

·        تخریب شخصیت مدیر در ذهن زیردستان: مدیری که تهدید می کند بابت این تهدید هزینه می پردازد. به عبارتی بخشی از اعتبار و ظرفیت قدرت خود را بکار می گیرد و یا به عبارتی مصرف می کند. در قبال این مصرف اعتبار چه چیزی را به دست می آورد؟ به نظر می رسد در ذهن زیردستان شخصیت مدیر مخدوش و آسیب می بیند.

·        حذف موقت رفتار: تهدید صرفا می تواند یک رفتار را به طور موقت حذف کند و یا موجب شود به طور موقت و نه دایم یک رفتار انجام نشود و به هیچ وجه موجب شکل گیری رفتار جدید نخواهد شد. بنابر این ابزار فاقد کارایی مناسب در مدیریت است. این تنها نتیجه بکارگیری تهدید است.

حال با این همه هزینه مترتب بر تهدید و نتیجه بسیار ناچیز و بی ارزش آن آیا توجیهی برای تهدید زیردستان باقی می ماند؟ مدیران قبل از این که زیردستان و یا افراد جامعه را تهدید کنید از خودتان بپرسید اگر مورد تهدید قرار گیرید تا چه حد تاثیر مثبتی بر شما به جا خواهد گذاشت؟ اگر تاثیر مثبتی بر شما دارد در مرحله بعد برای زیردستان خو نیز بکار گیرید

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: